เรื่องสอนใจ เรือเปล่ากับกล้วยไม้
เรื่องที่ 1 เรือเปล่า
พระเซ็ นรูปหนึ่ง ตัดสินใจปลีกวิเวกด้วยการ พายเรือออกไปกลางทะเลสาบ นั่งลงหลับตา
แล้วเริ่มต้นการทำสมาธิ หลังจากนั่งภาวนา อ ย่ า ง สงบ ร าวสองชั่ วโมง ท่านก็รู้สึกถึงเรือลำหนึ่ง
ที่แล่นมากระทบเรือที่ท่านนั่ง ท่านเริ่มมีอาก ารหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก็ยังนั่งหลับตาต่อไปเพราะ
คิดว่าเดี๋ยวเรือลำนั้น ก็คงจากไปผ่านไปหลายนาที เรือลำนั้นก็ยังมากระทบเรือ ที่ท่านนั่งอยู่เรื่อยๆ
พระเซ็ นจึงหมดความอดทน และลืมตาขึ้นมาเพื่อจะตำหนิคนที่ช่างกล้าดี มารบกวนท่าน
ถึงเพียงนี้ แต่เมื่อท่านลืมตา ท่านก็เห็นเพียงเรือเปล่าๆ ลำหนึ่ง ไม่มีใครนั่งอยู่ในเรือ
เรือของท่านกับเรือเปล่า ลำนั้นคงโดนลมเบาๆ พัดมาให้ชนกันเอง แล้วความโกรธ
ของท่านก็หายไปในพริบตา จากวันนั้นเป็นต้นมา หากพระเซ็ นได้พบกับใคร
ที่ทำให้ท่านโกรธ หรือหงุดหงิด ท่านจะบอกตัวเองเสมอว่า คนๆ นั้นเป็นเพียง
เรือเปล่า แต่ความโกรธ ล้วนผุดออกมา จากใจเราทั้งสิ้น
เรื่องที่ 2 กล้วยไม้
หลวงพ่อรูปหนึ่ง ปลูกกล้วยไม้ ในกระถางใบหนึ่ง ดูแลเอาใจใส่ ด้วยความทะนุถนอม
กล้วยไม้ ก็แข็งแรง สวยงามยิ่งนัก วันหนึ่ง หลวงพ่อต้องออกไปธุระหลายวัน
เลยฝากเณรน้อย ให้ช่วยดูแลเณรน้อย. ก็เอาใจใส่ดูแลอย่างดี กล้วยไม้
ก็ยิ่งงอกงามด้วยดี วันหนึ่ง เณรน้อย ต้องออกไปธุระ ก่อนออกไปได้เอากระถาง
ไปวางตากแดด ที่ริมหน้าต่าง แต่ไม่นาน ก็เกิดพายุ อ ย่ า ง ไม่คาดคิด
พัดเอากระถางตกลงบนพื้น แตกกระจายต้นกล้วยไม้หักเละ เณรน้อย กลับมาเห็นตกใจ
และ เสียใจมาก ทั้งยังกลั วถูก หลวงพ่อตำหนิด้วย ไม่กี่วัน หลวงพ่อ กลับมา
เณรน้อย ก็บอกเล่าตามจริง เตรียมตัว เตรียมใจรับ การถูกดุด่า
แต่ หลวงพ่อ กลับไม่ได้ว่าอะไรทำให้ เณรน้อยประหลาดใจ อ ย่ า ง ยิ่ง
เพราะหลวงพ่อ รักกล้วยไม้ กระถางนี้มาก แต่หลวงพ่อ เพียงยิ้ม ๆ แล้วกล่าวว่า
ข้าปลูกกล้วยไม้ ไม่ได้ เพื่อไว้โกรธนะ คำง่าย ๆ กลับกลายเป็น สัจธรรม
ปลดปล่อยวางทุกสิ่งลงได้ คนเราทำงาน ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน
คนเรารักกัน ก็ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน สิ่งที่ให้ไปแล้ว เมื่อเอากลับมาไม่ได้
ก็ไม่ต้องโทษใคร หรือ เสียใจ ตอนมีต้องใส่ใจ ตอนเสียไปให้ปลดปลง
ไม่ ติ ด ค้างใคร ก็พอแล้ว ถ้าคุณแ ค้ น ชีวิต ก็เต็มไปด้วย ความแ ค้ น
ถ้าคุณนึกขอบคุณ ที่ใดๆ ก็เต็มไปด้วยเรื่องที่น่าขอบคุณ ถ้าคุณ เติบโตการงาน ก็จะก้าวหน้า
ไม่ใช่ โลกนี้เลือกคุณ แต่คุณเป็นคนเลือกโลกใบนี้ ฉะนั้น จงอย่ าโกรธลูกพ่อแม่พี่น้อง
เพื่อนร่วมงาน และทุกสรรพสิ่งในโลก จงใจกว้าง และ เมตตา อุเบกขา ปล่อยวาง แค่นี้ ก็สุขใจมากแล้ว
ขอขอบคุณที่มา chayend
