เรื่องสอนใจ ลูกชิ้นไม่กี่ไม้สามารถซื้อใจสุนัขให้เชื่องได้ แต่ต่อให้ทำดีกับคนแค่ไหนก็ต้องระวัง
ประสบการณ์ ที่ผมเคยเจอมากับตัว เมื่อตอนที่ผมอายุยังน้อย จะมีสุนัขอยู่หนึ่งตัว ที่มักจะเห่าใส่ผมตลอด เวลาที่เดิน ผ่ า น หน้าบ้านของมัน และทำท่าจะกระโจดใส่ทุกครั้ง เวลาที่พ่อใช้ผมไปซื้อของ ผมจึงไม่ค่อย อ ย า ก จะไป
และบอกเหตุผลว่า กลัวสุนัขตัวนั้นจะหลุด ออกจากบ้านแล้วกระโจดใส่ผมสักวัน พ่อตอบกลับมาว่า อ ย่ า ไปกลัวมันเลย หมาที่มันดุๆ ถ้าเราให้ลูกชิ้นมันทุกวัน วันนึงมันก็เชื่อง ผมจึงได้ลองทำตามที่พ่อแนะนำ โดยการเจียดเงินวันละ 5 บาท
เพื่อซื้อลูกชิ้น 1 ไม้ให้มันกินทุกวัน ช่วงแรกๆมันก็ขู่ และเห่าผมเหมือนเดิม โชคดีที่มีประตูรั้วกั้นเอาไว้ ไม่งั้นมือของผม ก็อาจจะขาดไปแล้ว แต่ ผ่ า น ไป 1 อาทิตย์ มันกลับเลิกเห่าผม และกระดิกหางรอผมทุกเย็น เพื่อที่หวังจะได้กินลูกชิ้นจากผม
วันหนึ่งเจ้าของปิดประตูไม่สนิท ทำให้มันหลุดออกมา และก็วิ่งมาหาผมด้วยความดีใจ และเราก็ได้เล่นหยอกกัน และได้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา คำสอนของพ่อผม ทำให้ผมเข้าใจคำว่า หมาที่ว่าดุ เมื่อเราหยิบยื่นไมตรี
ให้ ดุแค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อง แต่กับคนต่อให้เราจะทำดีด้วยแค่ไหน หรือเลี้ยงดีแค่ไหนก็ตาม ยังหักหลังกันได้ ลูกชิ้นเพียงไม่กี่ไม้ สามารถซื้อใจหมาได้ตลอดชีวิต แต่คนเลี้ยงดีแค่ไหน ก็ยังเชื่อใจไม่ได้ บางคนก็ดีด้วยจริง
แต่บางคนก็ดีแค่ต่อหน้า แล้วเอาเราไปนิทาลับหลังก็มี สิ่งที่เราทำได้คือ รั ก ษ า คนที่ดี กับเราไว้ให้ดีที่สุด ส่วนคนที่ต่อให้เรา จะทำดีด้วยแค่ไหน แล้วเขาไม่ได้ให้ค่าความดีเรา ก็ปล่อยเขาไปเถอะ
ขอขอบคุณที่มา bitcoretech