เรื่องสอนใจ จากข้าวเปล่าหนึ่งถ้วย

เรื่องสอนใจ จากข้าวเปล่าหนึ่งถ้วย

ช่วงพลบค่ำ เมื่อ 20 ปีที่แล้ว มีเ  ด็ ก หนุ่มท่าทางเหมือนนักศึกษา กำลังลังเลอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อเขาเห็นว่าลูกค้าส่วนใหญ่ทานเสร็จ และเดินออกจากร้านแล้ว เขาจึงเดินเข้าร้านมาด้วยอาการประหม่า

พร้อมกับพูดเสียงสั่นกับเจ้าของร้านว่า ขอข้าวเปล่าถ้วยนึงครับ ขอบคุณครับ เ ด็  ก หนุ่มก้มหน้าพูด ไม่กล้าสบตาเจ้าของร้าน ร้านอาหารแห่งนี้ เพิ่งเปิดกิจการใหม่ เป็นเถ้าแก่หนุ่มสาวคู่หนึ่ง เห็น เ ด็ ก หนุ่มไม่เอากับข้าว

ก็รู้สึกสะเทือนใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เขารีบตักข้าวพูนถ้วย ส่งให้กับ เ ด็ ก หนุ่มคนนั้น เ ด็ ก หนุ่มจ่ายเงินพร้อมกับ พูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า ผมขอน้ำแกงราดบนข้าวสักหน่อยได้ไหมครับ เถ้าแก่ตอบว่า ตามสบายเลย ไม่คิดเงิน

เขากินไปได้ครึ่งถ้วย ก็สั่งอีกถ้วยหนึ่ง ไม่อิ่มใช่ไหม ถ้วยนี้เดี๋ยวตักให้มากหน่อย จะได้อิ่มไง เถ้าแก่พูดด้วยความเอาใจใส่ ไม่ใช่ครับ ผมจะเอาใส่กล่อง พรุ่งนี้จะเอาไปกิน ที่มหาลัยน่ะครับ เมื่อเถ้าแก่ได้ยิน ก็เดาออกว่า เ ด็ ก หนุ่มคนนี้

คงมาจากต่างจังหวัด ฐานะที่บ้านคงจะไม่สู้ดีนัก เขาคงมาเรียนที่เมืองหลวงเพียงคนเดียว และคงจะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ดูก็รู้ว่า เ ด็  ก คนนี้คงจะลำบากอยู่ไม่น้อย เขาจึงตักเนื้อเคี่ยวซอส ใส่ไว้ที่ใต้กล่องข้าว จากนั้นก็เอาไข่ตุ๋น

ใส่ไปหนึ่งฟอง แล้วจึงตักข้าวอัดไปเต็มกล่อง มองดูแล้วเหมือนไม่มีอะไร อยู่ในกล่องข้าว นอกจากข้าวเปล่าเท่านั้น เมื่อ ภ ร ร ย า ของเขาเห็นดังนั้น ก็เข้าใจในสิ่งที่สามีกำลังทำ ว่าต้องการช่วยเหลือ เ ด็ ก หนุ่มคนนี้ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไม

ไม่ราดไว้บนข้าว จะใส่ไว้ใต้ข้าวทำไม เถ้าแก่กระซิบบอก ภ ร ร ย า ว่า  เ ด็ ก ผู้ชายรักศักดิ์ศรี หากเขาเห็นว่า บนข้าวมีเนื้อ เขาอาจคิดว่า เราทำทานแก่เขา หากเป็น อ ย่ า ง นี้ คราวหน้าเขาจะไม่กล้ามาอีก ถ้าเขาไปกินร้านอื่น

ก็ได้กินแต่ข้าวเปล่า แล้วจะเอาแรงที่ไหน ไปเรียนหนังสือ คุณเป็นคนดีจริงๆ จะช่วยเขายังกลัวเขาอายอีก ภ ร ร ย า เอ่ยปากชมสามี หากผมไม่ดี คุณจะแต่งงานกับผมเหรอ เถ้าแก่หนุ่มหยอก เ ย้ า ผู้เป็น ภ ร ร ย า

ขอบคุณครับ ผมอิ่มแล้ว ไว้เจอกันใหม่ครับ เ ด็ ก หนุ่มพูดจบ ก็หยิบข้าวกล่อง แล้วเดินออกจากร้านไป เมื่อ เ ด็ ก หนุ่มถือข้าวกล่อง ที่ดูหนักกว่าข้าวเปล่าออกจากร้านไป ก็หันมายิ้มให้เจ้า ของร้านทั้งสอง

สู้ๆ นะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ เถ้าแก่พูดและโบกมือให้กับ เ ด็ ก หนุ่มคนนั้น ในคำพูดประโยคนั้นของเขา แฝงด้วยคำเชิญให้ เ ด็ ก หนุ่ม มากินข้าวที่นี่ใหม่ในวันพรุ่งนี้ เ ด็ ก หนุ่มน้ำตาคลอ ไม่กล้าหันไปมองเจ้าของร้าน กลัวว่าน้ำตา

จะร่วงให้เขาทั้งสองเห็น จากนั้นเป็นต้นมา พลบค่ำของทุกวัน เ ด็ ก หนุ่มก็จะมากินข้าวที่ร้าน เขาสั่งข้าวเปล่าหนึ่งถ้วย กับข้าวเปล่าหนึ่งกล่องเอากลับบ้าน และใต้กล่องข้าวก็จะ มีอาหารที่แตกต่างกัน ไปในแต่ละวัน จน เ ด็ ก หนุ่มเรียนจบปริญญาตรี

ผ่ า น มา 20 ปีแล้ว ที่ร้านแห่งนี้ ไม่ได้ต้อนรับลูกค้า คนพิเศษคนนี้อีกเลย อยู่ๆ ทางการก็ส่งจดหมายมาบอกว่า จะทำการเวนคืนที่ และร้านของเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น สองสามีภรรย าอายุใกล้จะ 50 ปี เมื่อรู้ข่าวนี้ต่างก็กลัดกลุ้มใจ

ชีวิตต่อไปข้างหน้าจะทำ อ ย่ า ง ไร เงินทองที่จะได้จากทางการ ก็ไม่เพียงพอกับการซื้อบ้านที่มีทำเลดี อ ย่ า ง นี้ได้อีก แล้วลูกๆ ที่กำลังเรียนอยู่ จะหาค่าเทอมมาจากไหน ต่างก็กอดกันร้องไห้ ไม่รู้จะจัดการกับชีวิต อ ย่ า ง ไรดี

เช้าวันหนึ่ง มีชายแต่งกายสะอาดสะอ้าน ดูภูมิฐานเข้ามาหาสองสามี ภ ร ร ย า สวัสดีครับคุณทั้งสอง ผมเป็นรองผู้จัดก ารบริษัท ผู้จัดการใหญ่ของเรา ต้องการให้คุณเข้าไป ทำร้านอาหารในบริษัทของเรา

ที่กำลังจะทำการเปิดใหม่ในเร็วๆ นี้ เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ว่า จะเป็นการตกแต่ง และอุปกรณ์ต่างๆ ค่าวัสดุในการทำอาหาร ทางเราจะเป็นผู้รับผิดชอบ ขอเพียงคุณจัดหากุ๊กปรุงอาหาร และบริหารงานก็พอ ส่วนกำไรแบ่งครึ่งกับบริษัทของเรา

ผู้จัดการใหญ่ของ บริษัทเป็นใครกัน ทำไมเขาถึงดีกับเรา อ ย่ า ง นี้ เราไม่เคยรู้จักผู้ใหญ่ในสังคม เลยสักคนเดียว สองสามีภรรย าต่างทำหน้างงๆ คุณทั้งสองเป็นผู้มี พระคุณของผู้จัดการใหญ่ ท่านบอกว่าท่านชอบกินไข่ตุ๋น

และเนื้อเคี่ยว ซอสของร้านคุณมาก รายละเอียดผมทราบเพียงแค่นี้ ส่วนเรื่องอื่นๆ คุณคงจะทราบได้เอง ตอนเจอกับผู้จัดการใหญ่ของเรา เมื่อเดินทางไปถึงบริษัท สองสามี ภ ร ร ย า จึงรู้ว่า ผู้จัดการใหญ่ของบริษัทนี้ ก็คือ เ ด็ ก หนุ่ม

ที่มากินข้าวเปล่า ย า ม พลบค่ำทุกวันนั่นเอง หลังจากจบมหาวิทย าลัย เขาก็มุมานะสร้างเนื้อสร้างตัว จนสามารถเปิดบริษัทแห่งนี้ได้ เขาสำนึกบุญคุณข้าวที่สองสามีภรรย า ให้เขากินตลอดเวลา ที่เรียนมหาวิทย าลัย หากไม่มีสองสามีภรรย า

ช่วยเหลือเขาในตอนนั้น เขาคงลำบากและไม่สามารถ เรียนจนจบได้ เมื่อถึงเวลาที่สองสามีภรรย าจะลากลับ ชายหนุ่มยืนขึ้นโค้งคำนับ พร้อมกับพูดว่า สู้ๆ นะครับ ต่อไปนี้บริษัทของเราต้อง พึ่งพาคุณแล้วล่ะครับ พรุ่งนี้พบกันใหม่ครับ

เมื่อให้ความรักออกไป สิ่งที่ย้อนกลับคืนมาก็คือความรัก เมื่อให้ความสุขออกไป สิ่งที่ย้อนกลับคืนมาก็คือความสุข คิดเผื่อคนอื่น ย่อมมีคนคิดถึงเรา การแบ่งปันเล็กๆ ของคุณ จะช่วยส่องสว่าง ให้ผู้คนมากมาย คนให้ก็มีความสุข คนรับก็มีความสุข

ขอขอบคุณที่มา P r a k a l . c o m, aanplearn