เตือนตัวเองเช้าๆ “เรื่องปลาทูไหม้” ถึงเรื่องจะเก่าแต่ชอบมาก
ปกติแม่จะเป็นคนทำอาหารให้คนในครอบครัวทานทุกวัน คืนหนึ่งหลังจากที่แม่กลับดึกเพราะต้องทำโอที
ลุยงานหนักตลอดทั้งวัน แม้จะเหนื่อยแค่ไหน แม่ก็ยังกระหืดกระหอบเข้าครัว และทำอาหารเย็นให้พวกเรา
ทานตามปกติฃ ณ เวลานี้ ที่โต๊ะอาหาร แม่วางจานที่มีปลาทูไหม้เกรียมบนโต๊ะ ต่อหน้าพ่อและทุกๆ คน ผม
รอว่าคนอื่นๆ จะพูด อ ย่ า ง ไร แต่พ่อไม่พูดอะไรสักคำ ตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ดำๆ ตัวนั้น พร้อมหันมาถาม
ผมว่าที่โรงเรียนเป็น อ ย่ างไรบ้าง คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้ และผมไม่
เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย
โอ้ย ผมชอบปลาทูทอดเกรียมๆ อร่อยมากนะแม่ ผมเก็บคำถามไว้ในใจ ก่อนนอนจึงถามพ่อว่า พ่อชอบปลาทู
ทอดเกรียมๆ จริงเหรอ พ่อลูบหัวผมแล้วตอบว่า แม่ของลูกทำงานหนักมาทั้งวัน ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ า ย
ใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันต่างหากที่จะทำ ร้ า ยกัน ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ แต่ละคนก็ไม่ได้
เกิดมาสมบูรณ์แบบ และตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใครๆ สิ่งที่เราได้เรียนรู้ในช่วงชีวิตที่ ผ่ า น มาก็คือ การยอม
รับความผิดของคนอื่นและของตัวเอง เป็นสิ่งสำคัญในการ รั ก ษ า ชีวิตครอบครัว ให้มีความสุขและยืน ย า ว ชีวิต
เราสั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมา พร้อมกับความเสียใจที่ว่า เราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ดูแลทะนุถนอมคน
ที่เรารัก พย า ย า ม เข้าใจและให้อ ภั ย จะดีกว่า
แล้ว ณ จุดนี้ ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนนแยกที่ ผ่ า น มามั้ย ถ้าเรารู้ว่า เขาใส่ขา
เทียม เราจะเบียดชนคนข้างหน้าที่เดินช้ามากมั้ย ถ้าเรารู้ว่า เขาเพิ่งตกงาน เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยมั้ย ถ้าเรา
รู้ว่า เขามีชุดเก่งแค่ชุดเดียวเราจะรำคาญสาวโรงงานที่มาเดินพารากอนมั้ย ถ้าเรารู้ว่านั่นคือ การฉลองวันเกิด
ของเธอ เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นมั้ย ถ้ารู้ว่า แกเป็น ม ะ เ ร็ ง ระยะสุดท้าย เรารู้แจ่มชัดเสมอ ว่า
ชีวิตเรากำลังเจออะไร แต่เราไม่มีวันรู้ว่า คนที่เราพบเจอนั้น เขากำลังเผชิญกับอะไรอยู่ โลกกว้างกว่าเงาของ
เรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา มองข้ามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง ให้โอกาสและให้อ ภั ย มีความเข้าใจซึ่ง
กันและกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกัน อ ย่ า ง ยั่งยืน ย า วนาน
ขอขอบคุณที่มา จาก aanplearn
