ในชีวิตจริง คนเราจะมีชีวิตอยู่ด้วยกันได้นานสักแค่ไหน

ในชีวิตจริง คนเราจะมีชีวิตอยู่ด้วยกันได้นานสักแค่ไหน

เช้าวันหนึ่ง ภรรย าบอกกับสามีว่า วันนี้ ฉันจะกลับ บ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไป

ส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส ารไม่สะดวกเลย สามี ซึ่งหน้าตาบู ด

บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย า แต่กลับกระชากเสียง ถามกลับไปว่า เมื่อวาน

เธอซื้อเสื้อใหม่ มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงิน ฟุ่มเฟือยเรา

ยังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไม ไม่ช่วยกันประหยัด

ภรรย า พูดออกมา เสียงเบาๆ อย่ างคนรู้สึกผิด ว่า ที่แท้ คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง

ภรรย า ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอกสามีว่า วันนี้ มีรถโดยส ารเข้าเมือง

แค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้ แล้วเธอก็ออกบ้านไป

โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก ประมาณครึ่งชั่ ว โมง ผ่ า น ไป

สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้ คนตะโกนกันว่า

ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพาน เข้าเมืองได้ขาดลง มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไป

ในน้ำด้วย สามีได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออก จากบ้านไปทันที เมื่อไปถึงแม่น้ำ

รถเมล์ที่ถูกเก็บก ู้จากน้ำเหลือ เพียงซากเหล็กสัมภาระ กระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส าร

กระจัดกระจาย มีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำ

ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า  ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติ เฝ้าถามหน่ วยก ู้ภั ย

ที่ทำงานอยู่ว่า เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ

ทุกคนส่ายหน้า บอกว่าไม่เห็นเวลา ผ่ า น ไป จนเกือบเย็น ก ู้ ภั ย หยุดการทำงาน

เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า หักห้ามใจเถอะนะ

ภรรย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ

ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ทำไมๆๆๆ

เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่าเธอทำไมว่า ใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว

มันจะราคาเท่าไหร่กัน แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่

โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะ ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาว เก่าตัวหนึ่ง

ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่ คุณไปไหนมาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทัน

จบสามี ก็ตรงเข้าไป กอดเธอจนแน่น คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไป

คืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอน ให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน

อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม ก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ

ฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม เรื่องบางเรื่อง เราโกรธ

จนลืมไปว่า มันไม่สำคัญ เทียบเท่ากับ ความสุข ของเราเลยนะ เรื่องบางเรื่อง

ไม่สำคัญเท่ากับ ความสุข ของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัด..เวลา

ที่ใช้ร่วมกัน ยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็ อ ย่ า นำมาเป็นอารมณ์ มากมายนักเลย

ขอขอบคุณที่มา b a n g p u n s a r a, verrysmilejung