(เรื่องเตือนใจ) ทำงานหนักทุกวัน แต่เงินเดือนที่ได้ไม่พอใช้
พูดกัน ติ ด ปากตั้งแต่วัยทำงาน จนถึงวัยเกษียณ ว่าหาเงินมาจ่ายออกหมด หาเงินได้เท่าไหร่ก็ไม่พอจ่าย หาเงินมาไม่ทันได้ใช้ หาเงินมาได้ก็ไม่เคยมีเงินเก็บ คนทำงานทุกคนต่าง ต้องการเงินเดือนสูงๆ รายได้เยอะๆ
กันทั้งนั้น อ ย่ า ง น้อยที่สุดก็ขอให้ได้เงินเดือน ที่พอใช้จ่ายตลอดเดือน เหลือเก็บบ้างเล็กน้อยก็ยังดี แต่สภาพสังคมปัจจุบัน ชีวิตของคนทำงานมีสิ่งที่ทำให้ต้องเสียเงิน เสียค่าใช้จ่ายค่ามากขึ้น ซึ่งแม้จะเป็นรายจ่ายที่สำคัญ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเปลี่ยนแปลง หรือลดรายจ่ายไม่ได้ เช่น ค่าผ่อนชำระบัตรเครดิต ขั้นต่ำในแต่ละเดือน ค่าผ่อนสินค้า ค่าบริการโทรศัพท์มือถือ ค่าอินเตอร์เน็ตค่าเสริมสวย-ซื้อเครื่องสำอาง ค่าใช้บริการฟิตเนส ค่าน้ำมันรถ
รายจ่ายเหล่านี้ เป็นการจ่ายเพื่อสิ่งที่ อาจไม่จำเป็นต้องมี ต้องทำ หรือต้องเป็น แต่ก็ยังดีกว่ารายจ่าย ในสิ่งที่ไร้ประโยชน์เช่น ค่ า เ ห ล้ า ค่ า บุ ห รี่ ค่าหวย หรือค่าใช้จ่ายสำหรับ อ บ า ย มุ ข ต่างๆ เงินเดือนเท่าไหร่จึงจะ พอกับความต้องการ
จึงเป็นปัญหาโลกแตก สำหรับคนทำงานหลายคนมีรายได้มากกว่า ตอนเริ่มต้นทำงาน แต่ก็ยังไม่พอใช้จ่ายไม่พอใช้หนี้ ลองมองย้อนกลับไปในอดีตหากเราไม่ก่อหนี้ โดยเฉพาะหนี้บัตรเครดิต เพื่อซื้อสิ่งที่ต้องการ อ ย่ า ง ง่ายๆ
ป่านนี้คงมีเงินเก็บมากมาย หากคนทำงาน อ ย่ า ง คุณจ่ายค่า เ ห ล้ า ค่า บุ ห รี่ ในแต่ละวัน เท่าค่าใช้จ่ายประจำวัน โดยเฉพาะค่าข้าวถ้างดเ ห ล้ า งด บุ ห รี่ ในแต่ละเดือน จะเหลือเงินค่าข้าวเป็นสอง เท่าเลยทีเดียว หากคุณมีรายได้หลักพัน
หรือหลักหมื่นต้นๆ แต่ซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับราคาแพงใส่ไปทำงานใช้โทรศัพท์มือถือ เครื่องละหลายหมื่น ที่ยังต้องผ่อน ดื่มกาแฟแก้วละเกือบร้อย แม้จะเป็นความสุขของคนทำงาน ที่ถือเป็นการให้รางวัลตัวเอง จากการทำงานที่เหน็ดเหนื่อย
แต่ความ ทุ ก ข์ ที่ต้องจ่าย หรือเป็นหนี้จะตามมาในภายหลัง พ ฤ ติ ก ร ร ม และการใช้ชีวิตเช่นนี้ ส่งผลให้คนทำงานส่วนใหญ่ มีหนี้สินแม้แต่คนที่ทำงานได้เงินเดือนสูง แต่บริหารรายได้ของตนเองไม่ดี ก็ไม่เหลือเงินเก็บเพราะส่วนมาก
ได้เงินเยอะก็ใช้เยอะตามไปด้วย นี่เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความอย ากได้อย ากมีของคน ยกตัวอย่ างง่ายๆตอนเป็น เ ด็ ก คุณอาจจะคิดว่ามีเงินแค่ 1 ล้านบาท ก็ถือว่ารวยแล้ว แต่เมื่อโตขึ้นมาเงิน 1 ล้านบาท อาจจะเป็นเงินจำนวนที่น้อยมาก
ในสายตาคุณนั่นก็เพราะกิเลส ไม่มีที่สิ้นสุดยิ่งคนเติบโตมากขึ้นเท่าไหร่ กิเลสก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นตาม สภาพและฐานะนุรูป ที่คุณต้องสร้างภาพให้ปรากฏแก่สังคม ดังนั้น ถึงจะมีเท่าไรก็ไม่พอใช้ เพราะความต้องการที่เพิ่มขึ้น ลองพิจารณา
ดูว่าในช่วงเริ่มต้นชีวิต การทำงานคุณอาจมีรายได้แค่หลักพัน หรือหลักหมื่นต้นๆ จากรายได้ที่เพียงพอต่อการ ใช้ชีวิตในหนึ่งหนึ่งเดือน เมื่อคุณมีความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ รายได้ก็เกิดการไม่พอใช้ ต้องหมุนเงินเดือนชนเดือนหลังจากนั้น
คุณก็จะเริ่มคิดว่า ถ้ามีเงินเดือนสามหมื่นบาท ก็คงพอค่าใช้จ่าย อยู่ได้สบายๆ แต่เมื่อเงินเดือนคุณถึงสามหมื่น เมื่อไหร่ก็กลับเข้าสู่ พ ฤ ติ ก ร ร ม เดิม เงินสามหมื่น ที่คิดว่าพอสุดท้าย ก็ไม่พออยู่ดีจากที่เคยคิดว่า ใช้เท่าไหร่ก็ยังไม่พอ
พ ย า ย า ม เปลี่ยนมาเป็น อ ย า ก เก็บออมให้ได้เยอะที่สุด จนรู้สึกว่าออมเท่าไหร่ก็ยังออมไม่พอ หรือ สร้างหนี้ได้แต่ต้องเป็น หนี้เพื่ออนาคตออมเงินกับ ป ร ะ กั น ชี วิ ต และฝากเงินกับธนาคาร จะได้สบายตอนแก่หรือมีเงินเก็บไว้ใช้
หากเกิดเหตุการณ์ ฉุ ก เ ฉิ น หรือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ขึ้นประเมินรายจ่าย จากเงินเดือนหรือรายรับอื่นๆ ก่อนเสมอ เพื่อจัดสรรเงินเดือนเป็นส่วนๆคิดว่าควรจ่ายอะไร เท่าไหร่บ้างจะได้รู้ว่าที่จ่ายไป แต่ละเดือนจนไม่เหลือกินเหลือเก็บนั้น
รายจ่ายส่วนใดที่ไม่มีความจำเป็นก็ค่อยๆ ตัดออกไป เรียกง่ายๆว่า ใช้จ่าย อ ย่ า ง ประหยัด หากเก็บออม 1 ปี ได้ สัก 8 หมื่นเก็บออมได้ 3 ปี เป็น 2 แสน 4 หมื่น ระหว่างนั่นอาจจะไปฝากธนาคารลงทุน ก็จะมีเงินเก็บเพิ่มได้แม้ในอนาคต
ข้าวของเครื่องใช้จะขึ้นราคาคุณก็ไม่เดือดร้อนอะไร ถ้าเทียบกับคนที่ทำงานมา 3 ปีเท่ากันแต่ไม่มีเงินเก็บแม้แต่บาทเดียว ที่สำคัญคุณจะมีเงินสำรองนอนนิ่งๆ ไว้ใช้ได้ ย า ม ฉุ ก เ ฉิ น เช่น ย า ม เ จ็ บ ป่ ว ย
หรือเกิด อุ บั ติ เ ห ตุ ที่ทำให้คุณไม่สามารถ ทำงานได้อีกต่อไป
ขอขอบคุณที่มา m o n e y h u b . i n . t h, verrysmilejung
