(เรื่องเตือนใจ) อ ย่ า ใช้คงามดีของเรา กับคนที่ไม่เห็นค่า
เคยมั้ยไม่ว่าเราทำดีเท่าไร สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่าเลย เพราะสำหรับคนบางคนแล้วนั้น ความดีของเรา ซื้อใจเขาไม่ได้ ทำทุก อ ย่ า ง เพื่อหวังให้ทุกคน บนโลกมารักเรา แล้วสุดท้ายก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นไปไมได้หรอก เพราะใส่ใจมากไป
เราจึง ทุ ก ข์ เอง เพราะสงสัยมากไป เราจึงทรมานเอง เมื่อเข้าใจจึงเป็นสุข ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ เรามาสู่โลกนี้ ก็เหมือนนักเดินทาง เรื่องราวต่างๆ ใช่เราเป็นผู้ตัดสิน เรื่องที่ใหญ่ที่สุดของวันนี้ ถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไป
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ เมื่อเดือนหน้าก็กลายเป็นเรื่องเล่าไป เรื่องเล่าปากต่อปากกัน สุดท้ายก็แค่คำนินทานั่นเอง เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในคำนินทา คนในลมปากของคนอื่น ไม่ต้องพย าย ามทำตัว ให้เป็นที่รักของทุกคน
เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ อยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ เราก็จงถอยออกมาเถอะ บางคนอย ากที่จะเปลี่ยน คนที่ เ ก ลี ย ด เราให้หันมาชอบ เปลี่ยนเป็นเปลี่ยนเวลา ไปใช้กับคนที่รักเรา ให้คนที่รักเรามีความสุขดีกว่ามั้ย บางครั้งการทำความดีของเรา
ก็ไม่สามารถซื้อใจได้ การทำดีบางที ก็อาจหมายถึง การทำให้ถูกที่ การทำให้ถูกคนด้วยนะ อ ย่ า เสียใจเมื่อเค้ามอง ไม่เห็นสิ่งที่เราตั้งใจ แต่ให้เราดีใจและภูมิใจดีกว่า ว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว บางครั้งคนเราก็ชอบ คิดว่าการทำดีกับใคร
ก็ให้คนๆนั้น ตัดสินว่าเราดีหรือไม่ ที่จริงแล้ว ที่สุดของความดี มันไม่ได้เท่ากันหรอก เพราะฉะนั้น เราจึงคาดหวังไม่ได้ ว่าเราหรือเขาใครกันที่ดีกว่า แต่ให้เราคิดแค่ว่า เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอ แล้วการจากกัน ด้วยดีสักวัน
คงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น แต่การจากกันด้วยความเ ลว ต่อให้นานสักแค่ไหน ความเ ล ว ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็น ความดีได้เลือกใช้เวลาที่มี ต่อกันให้ดีที่สุด ส่วนผลนั้นจงให้เวลาเป็นคนบอกชีวิต คนเรามันเหมือนรสชาติ ของกาแฟมากก็ดี
น้อยก็ดี ต่างมีรสขมเข้มก็ดี จืดก็ดี ก็ต่างมีรสชาติต่างคนต่างชอบ ไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟให้ถูกปาก ทุกคนได้อย่ างไรกัน ปรับอย่ างไรก็ไม่ได้ผล ก็กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า อ ย่ า คาดหวัง ในการทำความดี หากเราไม่คาดหวัง คงไม่ต้องผิดหวัง
ขอขอบคุณที่มา นุสนธิ์บุคส์, stand-smiling
