แนวคิดการใช้ชีวิต ถ้าคุณเป็นคนที่ซื่อสัตย์ แล้วคุณจะพบเจอสิ่งที่ดีๆ
ซื่อสัตย์ ถูก ชายนามว่า ฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเลซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม คิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่งสิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือซักลำ ผ่ า น มาทางนี้บ้างซื่อสัตย์ ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกล ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้น
มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัด อยู่บนธงนั้นเขียนคำว่า ความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเองซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของ ความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม
เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ ว่าไม่ได้หรอก หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้พูดเสร็จความสุขก็จากไป ผ่ า น ไปสักครู่หนึ่ง
ตำแหน่ง ก็ ผ่ า น มาซื่อสัตย์ ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมา
อยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมัน ย า ก เย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์ อ ย่ า ง คุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะ ตำแหน่งนี่ผมได้มา ด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ
ซื่อสัตย์น้ำตาคลอ เ บ้ า มองตำแหน่ง ที่รีบออกเรือจากไป อ ย่ า ง สิ้นหวังรู้สึกสับสนในตนเองเป็น อ ย่ า ง ยิ่ง หรือ ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้วอยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่ง
บรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวนมาก ผ่ า น มาซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา ซื่อสัตย์ไม่ อ ย า ก พูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก
แต่ซื่อสัตย์ ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไป อ ย่ า งรวดเร็วในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง
อยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิดเมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่ง ยืนอยู่บนเรือฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออกไปด้วยความสงสัยมีแต่กาลเวลาเท่านั้น ที่รู้ว่าซื่อสัตย์
มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบ ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่ กลางทะเลตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้งความสุขตำแหน่ง และ แข่งขัน มาหมดแล้วสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้
ก่อนมาเป็นกาลเวลา คือ ทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะหายไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่ง จอมปลอมการแข่งขันก็จะ ได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นาน ก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ขอขอบคุณที่มา 108resources
