(เรื่องเตือนสติ) หนุ่มช่างปูนทำงานสร้างตัว แต่สุดท้ายโดนแฟนบอกเลิก

(เรื่องเตือนสติ) หนุ่มช่างปูนทำงานสร้างตัว แต่สุดท้ายโดนแฟนบอกเลิก

เมื่อคุณได้รักใครสักคนนึง คุณจะรู้เลยว่าเขานั้น คือหลายสิ่งหลาย อ ย่ า ง ในชีวิตของคุณอารมณ์ความโกรธ มักจะเป็นตัวฉุดรั้งให้ชีวิตคู่ ของคุณลำบากและเหนื่อย ดังนั้นแล้วหากจะมีชีวิตคู่ที่ยืน ย า วและมีความสุข

ได้คุณจะต้องรู้จักการให้ อ ภั ย ซึ่งกันและกันหนักนิดเบาหน่อย ก็ควร อ ภั ย ให้กันและเอาใจใส่รู้ถึง ความรู้สึกของอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด เท่านี้ชีวิตคู่ของคุณก็จะมีความสุขแล้ว มีมากหมายหลาย คู่ชีวิตที่ร่วมต่อสู้ด้วยกัน

มา อ ย่ า ง ย า ก ลำบากพอ ผ่ า น คืนวันที่มืดมนมาได้จนสามารถก่อร่าง สร้างตัวจนประสบความสำเร็จ อีกฝ่ายกลับลืมทุกสิ่งทุก อ ย่ า ง ที่ทำมาด้วยกันเพียงเพราะ อาจจะไปเจอคนที่ดีกว่า หรือว่า ความตื่นเต้น

ความหลงใหล ชั่ ว ขณะ ทำให้คู่ชีวิตหลายคู่ ต้องจบลงด้วยความ หลงระเริง ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เรื่องราวต่อไปนี้ที่ปริญญาชีวิต จะเล่าให้ฟังก็เช่นเดียวกัน มันอาจจะเป็นนิทาน หรือเรื่องที่แต่งขึ้น แต่บอกเลย

ว่าเรียก น้ำ ต า ได้ไม่น้อยเพราะ ความซึ้งใจ กินใจของเนื้อหา และการเรียบเรียง ถ้อยคำออกมาด้วยความรู้สึก ชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นเพียงช่างปูนกระจอกๆ คนหนึ่ง เขาเริ่มต้นด้วยการก่อปูน ในบริษัทของคนอื่น

เป็นเวลาหลายปี จนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าช่าง และสุดท้าย ด้วยความสามารถของเขา ทำให้เขาสามารถออกมา ก่อตั้งบริษัทรับเหมาได้เอง โดยมีภรร ย า ของเขาที่อยู่กินกันมา ตั้งแต่สมัยเป็นเพียง

ช่างปูนแสนกระจอกตอนนั้น ปัจจุบันบริษัทก่อสร้างของเขา กลับกลายเป็นบริษัทที่มี ชื่อเสีຍงใหญ่โตพอสมควร และนี่คือจุดเปลี่ยนจุด เริ่มต้นที่เกิดสิ่งยั่วยุในใจของเขา การได้ออกไปเห็น โลกที่กว้างมากขึ้น

ทำให้เขาหลงลืมบาง อ ย่ า ง ในชีวิตไป เมื่อมี เ งิ น มากก็มี ทางเลือกมาก ลักษณะรูปร่างของภรร ย า ทำให้เขารู้สึกเบื่อชีวิตเดิมๆ กับภรร ย า ของเขาที่วันนี้เธอไม่ได้สวยเหมือน แต่ก่อนแล้ว เมื่อมองหน้าภรร ย า

ทีไรเขา ก็คิดถึงแต่เรื่อง ในอดีตช่วงชีวิตที่ลำบากและจน เขาคิดว่าชีวิตคู่ของเรา ทั้งสองคงจะหยุดลงได้แล้ว เขาฝาก เ งิ น ในบัญชีให้ภรร ย า เขา100ล้าน คงจะเพียงพอต่อการซื้อ บ้านใหม่ในเมือง

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ ไม่มีความรับผิดชอบ เขาวางแผนชีวิต ในอนาคตของภรร ย า ไว้ หากเขาไม่ทำเช่นนี้จะรู้สึกแย่ เขาไม่ต้องการให้ภรร ย า ต้องลำบาก ในที่สุดก็ขอ ห ย่ า กับภรร ย า เธอรับฟังข้อเสนอ ของเขาด้วยแววตา

ที่สงบและถ่อมตน เมื่อถึงเวลาที่เธอต้อง ย้ า ย ออกไปอยู่บ้านที่สามีซื้อไว้ให้แล้ว ช่วงบ่ายโมง เขาก็กลับมาช่วยภรร ย า ย้ายบ้าน และเป็นการจบชีวิตคู่ที่ใช้เวลา อยู่ร่วมกันมา20กว่าปี แต่กระนั้นตลอดช่วงเช้าเขา

ทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น พอถึงตอนบ่ายเขารีบ กลับบ้านก็พบว่าภรร ย า ได้ออกจากบ้านแล้ว เขาเห็นว่าเธอวางกุญแจบ้าน ที่เขาซื้อให้กับสมุดบัญขี ที่ฝากไว้ให้จำนวน 1OOล้าน พร้อมจดหมาย ที่เขียนข้อความไว้ว่า

ฉันไปแล้วนะ ฉันจะกลับไปบ้านแม่ฉัน ผ้าปูเตียงซักเสร็จและตากแห้ง หมดแล้วพับเก็บไว้ที่ห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้ อากาศหนาวก็ อ ย่ า ลืมเอาออกมาใช้นะ เสื้อเชิตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้าเข็มขัดเก็บไว้ชั้นล่าง

ของตู้เสื้อผ้านะ หลังจากที่ฉันไปแล้ว อ ย่ า ลืมกิน ย า กระเพาะคุณไม่ค่อยดี ฉันฝากให้เพื่อนซื้อ ย า ไว้ให้คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปี อ่อยังมีอีกเรื่องคุณชอบลืมกุญแจบ้าน เป็นประจำฉันเลย ฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อม

ย า ม ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อม ย า มได้ ตอนเช้าก่อนออกไป ทำงาน อ ย่ า ลืมปิดหน้าต่าง เพราะถ้าฝนตกจะสาดเข้าบ้าน ทำให้พื้นบ้านเปียกและเสียได้ ฉันทำเกี๊ยวที่ คุณชอบอยู่ในห้องครัว กลับมาก็ต้มกินเองได้นะ

ตัวหนังสือของเธอในจดหมาย เขียนได้แย่มากแต่ตัวหนังสือทุกตัว ที่แสดงถึงความจริงใจสุดซึ้ง ทำให้เขารู้สึก เ จ็ บ ตรงหัวใจเขานั่งมอ งเกี๊ยวที่ห่อเก็บไว้ให้เขา ทำให้เขานึกถึงเมื่อ20ปีก่อนช่างปูนจนคนหนึ่ง

นึกถึงเสียงสับผักที่ เตรียมห่อเกี๊ยวให้เขา ทำให้เขามีความสุข และที่เคยสัญญากับตัวเองไว้ว่า ฉันจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้ มีความสุขที่สุด เมื่อคิดได้ดังนั้นเขารีบขับรถ ออกไปตามหาภรร ย า ทันทีหลังจากนั้น

ครึ่ง ชั่ ว โมงเขาก็เจอภรร ย า ที่สถานีรถไฟร่างกายเขาเต็มไป ด้วยเหงื่อเขาพูดด้วยความโมโหว่า คุณจะไปไหนผมเพิ่งเลิกงานเหนื่อย มาทั้งวันกลับบ้านยังไม่ได้ กินข้าวหน้าที่ภรร ย า เขาทำกันแบบนี้หรือไง

ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ภรร ย า เขา น้ำ ต า คลอค่อยลุกขึ้น และเดินตามหลังเขาไปจากรอย น้ำ ต า กลายเป็นรอยยิ้มแต่เธอไม่รู้ว่า ผู้ชายที่เดินอยู่หน้าตอนนั้นร้องไห้หนักมาก ชายคนนี้กลัวมากขณะที่ขับรถมา

ที่สถานีรถไฟเขากลัวว่า จะหาเธอไม่เจอกลัวจะสูญเสีย เธอไปตลอดชีวิตเขาด่า และโทษตัวเองว่าทำไมถึงคิดไม่ได้แบบนี้ ทิ้งผู้หญิงที่เขารักมากผู้หญิงที่อยู่ร่วม ทุ ก ข์ ร่วมสุขกันมา20กว่าปีซึ่งมันกลายเป็น อีกส่วนหนึ่ง

ของชีวิตที่ขาดไม่ได้ ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่จำนวน เ งิ น ในสมุดบัญชีแต่มัน คือรอยยิ้มของคนที่รักต่างหาก นี่ขนาดเรียบเรียงเองยังนั่ง น้ำ ต า คลอ เพื่อนๆ จะเป็น อ ย่ า ง ไรกันบ้างนะคะ

ขอขอบคุณที่มา ปริญญาชีวิต, parinyacheewit