(เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก) ถ้าคุณซื่อสัตย์ สิ่งดีๆจะเข้ามาในชีวิตคุณ
ซื่อสัตย์ ถูกชายนามว่า ฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเล ซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม คิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือซักลำ ผ่ า น มาทางนี้บ้าง ไม่นานนัก ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียง เพลงแววมาแต่ไกล
ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า ความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกน
เรียกเรือของความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้หรอก หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ความสุขที่มีจะหมดไป คุณดูสิ ผู้คนมากมาย
ในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้วกลับ ไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ แต่ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ พอพูดเสร็จความสุขก็จากไป ผ่ า น ไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่ง ก็ ผ่ า น มา ซื่อสัตย์ตะโกน เรียกตำแหน่ง
ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของ คุณขึ้นฝั่งได้ไหม พอตำแหน่งได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือออกไปทันที จากนั้นก็หันมาพูดกับ ซื่อสัตย์ว่าไม่ได้ ไม่ได้ คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้
คุณรู้ไหมตำแหน่ง ที่ผมได้มานั้น มัน ย า ก เย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์ อ ย่ า ง คุณมาอยู่ด้วย ผมคงจะสูญเสีย ตำแหน่งไปแน่ๆ ยังไงผมก็ไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้า มองตำแหน่ง
ที่รีบออกเรือจากไป อ ย่ า ง สิ้นหวัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็ นอ ย่ า ง ยิ่ง หรือในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการ ซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่งบรรทุก แข่งขัน
เป็นจำนวนมาก ผ่ า น มา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา ซื่อสัตย์ไม่ อ ย า ก พูดอะไรมาก เพราะเกรงว่า
จะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันกับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัว เรือจากไป อ ย่ า งรวดเร็ว
ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆ ก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า ลูกเอ๋ย ขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้ามอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ ฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ
ซื่อสัตย์ถามออกไป ด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้น ที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล
ตัวข้าในอดีต เคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และแข่งขัน มาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อน มาเป็นกาลเวลา ก็คือ ความสุขจะหายไป ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ตำแหน่งที่ได้มา ก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม
การแข่งขันจะชนะได้ไม่นาน สุดท้ายก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้น ที่จะคัดสิ่งดีๆ ให้กับคุณ
ขอขอบคุณที่มา profession-j55
