ต่อให้คุณเป็นคนเลี้ยงเขามา ก็ไม่ควรไปคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป
เคยได้ยินคน ที่เขาพูดกันว่า คนที่ไม่มีลูกเขามักจะ มีบุญเราก็สงสัย
และตั้งคำถาม หลายๆข้อ ว่าคนที่เขาไม่มีลูกนั้น มีบุญจริงหรอ ทำไม
ถึงเป็นแบบนั้นล่ะ เลยไปเจอบทความหนึ่ง เขาได้กล่าวเอาไว้ว่า
อ ย่ า คาดหวังอะ จากลูกๆ ต่อให้คุณเลี้ยงใครไว้เผื่อ ดูแลคุณ ย า ม แก่เฒ่า
เขาก็ต้องวุ่นวาย กับการงานและภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะเวลามาช่วยเหลือ
ดูแลอะไรคุณได้มากนัก อ ย่ า คุณต้องเลิกเอาสุขภาพ ไปแลกกับความร่ำรวย
ได้แล้วมีเงินเท่าไร ก็ซื้อสุขภาพคืนมาไม่ได้ ดังนั้น ตราบใดที่คุณ ยังมีข้าวปลาอาหาร
กินอย่ างเพียงพอ มีเงินพอใช้สอยได้ทุกวัน เพียงเท่านี้ก็ดีเหลือหลายแล้ว
อายุเท่านี้แล้ว คุณควรอยู่ อ ย่ า ง เป็นสุข ทุกบ้านต่างก็มี ปัญหาของตนเอง
อ ย่ า มัวไปคิดเปรียบเทียบ แก่งแย่งแข่งดีกัน ไม่ว่าชื่อเสียง ฐานะในสังคม
หรือความก้าวหน้าของเ ด็ กๆ สิ่งที่ควรจะแข่งกันจริงๆนั้น คือแข่งกันมีความสุข
มีสุขภาพดี และ อ า ยุ ยื น น า น ส่วนอะไรที่เรา เปลี่ยนมันไม่ได้ ก็ อ ย่ า ไปฝังอกฝังใจ
ให้ ป่ ว ย การและทำลาย สุขภาพตัวเองเลย อายุป่านนี้แล้วก็ยัง เปลี่ยนมันไม่ได้เลย
คนที่ไม่มี ลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ ถาม คือตัวลูกเองไม่มี ลูกเป็นของตัวเอง
ที่เป็นแบบนี้เป็น เพราะลูกไม่มีบุญใช่ไหมคะ พระอาจารย์ มีบุญสิ คนไม่มีลูกจะไป
ไม่มีบุญได้ยังไง คนมีลูกหน่ะเป็นคนมี ก ร ร ม ถามคนมีลูกเขาดูสิ ถาม ทำไมคนที่มีลูก
ถึงมี ก ร ร ม ละครับ พระอาจารย์ เพราะว่าเลี้ยง ลูกมัน ทุ ก ข์ ไง เดี๋ยวลูกก็ดื้อ
เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่เชื่อฟัง หรือลูกไปทำอะไรให้ เกิดความเสียหายขึ้นมา
พ่อแม่ก็ ต้อง ทุ ก ข์ ลูกไปทำ ร้ า ย ข้าวของของคนอื่น พ่อแม่ก็ต้องมารับผิดชอบ
มาจ่าย ค่าเสียหายต่างๆ งั้นเลี้ยงลูกมันไม่ใช่ เป็นของสนุก ต้องหาเงินหาทอง
มาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหม อ ย า ก จะได้เงินอะไรก็แบมือ
อ ย่ า ง เดียวขอ อ ย่ า ง เดียว พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงิน มาได้สักบาทนี่ต้อง เหนื่อย ย า ก
ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหา เงินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อ ยย า ก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็น ทุ ก ข์
คนที่ไม่มีลูกหน่ะ เรียกว่าเป็นคนมีบุญ เรา อ ย่ า ไปมีลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้
แต่ อ ย่ า ไปมีลูกก็แล้วกัน โตไปก็บวช บวชแล้วสบาย ไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ ทุ ก ข์
ถาม ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้ว อีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไป
ด้วยความ ทุ ก ข์ แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ แล้วตอนบั้นปลาย ชีวิตคนที่มีลูกเขาได้ลูกดี
ก็จะดูแลพ่อแม่ ย า ม เ จ็ บไ ข้ ได้ ป่ ว ย แต่คนที่ไม่มี ลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมี
ก ร ร ม มากกว่ากันคะ พระอาจารย์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้
จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ ก็ไม่มีชีวิตอยู่ต่อ ก็ไม่เป็นไรยังไงก็ต้อง ถึงวันนั้นอยู่ดี
แล้วก็โอกาสที่ จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมาก โอกาสได้ลูกไม่ดี มันจะมีมากกว่า แล้ว
จะมาเสียอกเสียใจ มากกว่าคนที่ไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูกเขาก็ ต้องเตรียมตัวพึ่งตัวเขา
เมื่อเขาไม่มีใครมา พึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ อ ย่ า ง เป็นพระนี่ก็ ไม่มีลูกใช่ไหม ก็ต้องรู้จัก
พึ่งตัวเองให้มาก หัดช่วยเหลือตัวเองเอาไว้ เพราะมีลูกก็ใช่ว่าลูก จะอยู่เลี้ยงดูเราเสมอไป
ยิ่งเราเลี้ยงเขามาดี เรายิ่งคาดหวังกับเขาไว้มาก ว่าเมื่อเราแก่ขึ้นมาเขาต้อง
กลับมาเลี้ยงดูเรา แต่ถ้าเขาเกิด ไม่มาดูแลเราละ จะไม่ยิ่ง ทุ ก ข์ ไปใหญ่หรอ
บางคนยิ่งแล้วใหญ่ พอมีลูก ลูกมีหลาน เอาหลาน มาฝากไว้ให้เลี้ยง เป็นภาระต่อไปอีก
แล้วก็ไม่เคยกลับ มาดูแลเราด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำให้เราเป็น ทุ ก ข์ มากที่สุดคือ ความคาดหวัง
เพราะฉะนั้น ไม่ต้องคาดหวังอะไร แต่แรกก็ไม่ ทุ ก ข์ พึ่งตัวเองให้ได้ มากที่สุดก็พอ
ขอขอบคุณที่มา gangbeuty.com, postsod