คนเป็นพ่อเป็นแม่ มีแต่ความเป็นห่วงลูก แต่พอลูกๆโตกลับห่างเหิน

คนเป็นพ่อเป็นแม่ มีแต่ความเป็นห่วงลูก แต่พอลูกๆโตกลับห่างเหิน

อ ย่ า ไปกังวลว่า ถ้าคุณจากไป อะไรจะเกิดขึ้น เพราะเมื่อกลายเป็นผงธุลีไปแล้ว ใครเขาจะยกย่องชื่นชมหรือตำหนิ ประณาม อ ย่ า ง ไร คุณจะไปรู้สึก รู้สาอะไรได้ ลูกของคุณเขาจะเป็น อ ย่ า ง ไร

ก็ อ ย่ า เป็นห่วงให้มากนัก พวกเขา ต่างก็มีจุดหมาย และหนทางชีวิตของตนเอง ต า ย ไปแล้วคุณก็ยังไม่เลิก เป็นทาสของลูกๆ อีกหรือ อ ย่ า คาดหวังอะไรมากจาก เ ด็ ก ๆ ต่อให้คุณชุบเลี้ยงใคร ไว้ดูแลคุณ

ย า ม แก่เฒ่า เขาก็ต้องวุ่นวายกับ การงานและภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะมีเวลามาช่วยเหลือ ดูแลอะไรคุณได้มากนัก ส่วนลูกจริงๆ นั้น ก็อาจจะกำลัง ทะเลาะกัน เพื่อแย่งทรัพย์สมบัติ ของคุณอยู่ ทั้งๆ

ที่คุณยังมีชีวิต อยู่ก็ได้ ดีขึ้นมาหน่อย ก็อาจจะแค่แอบ ภาวนาให้คุณ อ ย่ า ใช้เงินให้มาก และรีบจากไปเสียเร็วๆ อ ย่ า ง นี้ก็มีให้เห็นอยู่ถมไป คุณไม่รู้หรอกหรือว่าบรรดา ลูกๆ เขาถือว่า ทรัพย์สมบัติของ

คุณเป็นสิทธิ์ขาด ของเขาไปแล้ว คุณจึงไม่มีสิทธิ์จะไปกำหนดอะไร ได้เลย ในเงินที่เป็นของเขา เข้าใจไหม คนอายุเกิน ๖๐ อ ย่ า ง คุณ ต้องเลิกเอาสุขภาพไปแลกกับ ความร่ำรวยได้แล้ว มีเงินเท่าไร

ก็ซื้อสุขภาพคืนมาไม่ได้ คุณตอบได้ไหมว่า จะหยุดหาเงิน เมื่อใดเท่าไหร่คุณถึงจะบอกว่า พอแล้วร้อย พัน หมื่น ล้าน สิบล้านพอรึยังไม่ทราบ  ต่อให้คุณมีไร่นานับพันไร่ คุณก็กินข้าวได้แค่

วันละสามจาน แม้นมีคฤหาสน์นับพันหลัง คุณก็ต้องการพื้นที่หลับนอน ย า ม ค่ำคืนเพียงแปดตารางเมตร ดังนั้น ตราบใดที่คุณยังมีข้าว ปลาอาหารกิน อ ย่ า ง เพียงพอ มีเงินพอใช้สอยได้ทุกวัน เพียงเท่านี้

ก็ดีเหลือหลายแล้ว อายุเท่านี้แล้ว คุณควรอยู่ อ ย่ า ง เป็นสุข ทุกบ้านต่าง ก็มีปัญหาของตนเอง อ ย่ า มัวไปคิดเปรียบเทียบ แก่งแย่งแข่งดีกัน ไม่ว่าชื่อเสียงฐานะในสังคม หรือความก้าวหน้าของ เ ด็ ก ๆ ฯลฯ

สิ่งที่ควรจะแข่งกัน ท้ากันจริงๆ นั้น คือแข่งกันมีความสุข แข่งกันมีสุขภาพดีและอายุ ยืนนานส่วนอะไร ที่เราเปลี่ยนมันไม่ได้ ก็ อ ย่ า ไปฝังอกฝังใจให้ป่วยการ และ ทำ ลา ยสุขภาพตัวเอง เลยอายุป่านนี้

แล้วก็ยังเปลี่ยนมัน ไม่ได้เลย หลัง ๖๐ แล้ว อ ย่ า ง นี้ คุณต้อง ค้นหาหนทางของคุณเอง ที่จะสร้างชีวิตที่เป็นอยู่ดีๆ และสุขสดใสขึ้นมาให้ได้ ตราบใดที่มันทำให้คุณอารมณ์ดี คิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้เป็นสุข

ทำอะไรก็สุขสนุกกับ มันอยู่ทุกวัน นั่นก็หมายความว่า คุณได้ ผ่ า น วันเวลา อ ย่ า ง เป็นสุขแล้ว ทุกวันวานที่ ผ่ า น ไป คุณจะสูญ เสียไป ๑ วัน แต่ถ้ามัน ผ่ า น ไป อ ย่ า ง เป็นสุข วันนั้นคือกำไรชัดๆ เลย

จิตใจที่ดี จะช่วย รั ก ษ า โ รค ภั ย ได้ ถ้าจิตใจเป็นสุข โ ร ค ก็จะหายเร็วขึ้น แต่ถ้าจิตใจทั้งดี ทั้งเป็นสุข ด้วยแล้วล่ะก็ ความ เ จ็ บ ป่ ว ย จะไม่มีทางมาแผ้วพานได้ ด้วยอารมณ์ที่ดี แจ่มใสอยู่เป็นนิจ

ออกกำลังกายให้เพียงพอ อยู่กลางแจ้งบ่อยๆ กินอาหาร ให้ครบ ห มู่ ได้วิตามินและแร่ธาตุ อ ย่ า ง เพียงพอ เพียงเท่านี้ก็เชื่อได้แน่นอนว่า ชีวิตที่เป็นสุข อีก ๒๐ หรือ ๓๐ ปี จะเป็นของคุณแน่นอน

เหนือสิ่งอื่นใด คุณต้องรู้จัก บ่มเพาะและเก็บเกี่ยวความสุขดีๆ จากการได้อยู่ ได้เที่ยว ได้คุยกับเพื่อนๆ เพราะเขาเหล่านี้ จะช่วยให้คุณ รู้สึกเย าว์วัยและมีความหมายอยู่เสมอ ขาดพวกเขาเมื่อใดคุณจะต้องรู้สึก สูญเสีย

อย่ างแน่นอน ครับอ่านแล้วเห็น เฉลียงชีวิต ในวัยชรากันบ้างมั้ย ก็ต้องขอบคุณทั้งเจ้าของความ คิด ผู้เผยแพร่ และทั้งผู้ส่งให้ผม อ่าน ก็อย ากบอกว่าอายุเราเลือกไม่ได้ก็จริง แต่ชีวิตแต่ละช่วงชีวิต เราเลือกได้

ขอขอบคุณที่มา เปลว สีเงิน, kubkhao