(เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก) คนที่รู้จักถ่อมตัวมักจะเป็นที่รักของคนรอบข้าง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กลางผืนป่าอันแสนร่มรื่น อุดมสมบูรณ์ มีต้นโอ๊กใหญ่ยืนแผ่กิ่งใบอย่ างสง่างาม จนสั ตว์ป่าที่ ผ่ า น ไปมา ได้อาศัยพักพิง อีกทั้งสัต ว์เหล่านั้น ก็ชื่นชมในความแข็งแกร่งของมัน ด้วยเหตุนี้
จึงทำให้ต้นโอ๊ก รู้สึกภาคภูมิใจ นานวันเข้า จากการภูมิใจก็แปรเปลี่ยน เป็นความลำพองตน คิดว่าตัวเองมีอำนาจ ถึงขั้นเป็นที่พึ่งพาแก่คนอื่นได้ เจ้าโอ๊กน้อยเอ๋ย ดูสิในป่าผืนนี้ ไม่ว่าใครต่างก็ต้อง พึ่งพาเราทั้งนั้น
นกน้อยก็บินมาเกาะพัก สั ตว์ป่าก็อาศัยหลับนอน ที่โคนต้นข้าภูมิใจเหลือเกิน ต้นโอ๊กใหญ่กล่าวกับ ต้นโอ๊กน้อยที่ขึ้นอยู่ใกล้ๆ เพราะเราเกิดมา โชคดีกว่าใครเลย ตัวใหญ่ จนไม่มีผู้ใดมาทำอั น ตร ายได้ โอ๊กน้อยตอบกลับ
ใช่แล้วในป่าแห่งนี้ไม่มีอะไร มาทำลายเราได้แน่นอนฮ่าๆ ต้นโอ๊กใหญ่กล่าวพร้อมหัวเราะ อ ย่ า ง ทะนงตน ผ่ า น ไปไม่กี่ปี พื้นที่ตรงนั้นเริ่มมี สายน้ำแผ่ขย ายมา ทำให้ต้นอ้อที่ชอบขึ้นบริเวณ ชุ่มชื้นได้เติบโตขึ้น
ต้นโอ๊กใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล จึงกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงโอ้อวด สวัสดีเจ้าต้นอ้อน้อย เจ้านี่ช่างตัวเล็กบอบบางเหลือเกินนะ สบายดีหรือไม่ล่ะ สวัสดีคุณต้นโอ๊กสูงใหญ่ ฉันสบายดีและสุขใจมาก ถึงจะตัวเล็กบอบบาง แต่ก็ไม่เป็นอะไร
ต้นอ้อกล่าวตอบต้นโอ๊ก ด้วยน้ำเสียงสดใสและถ่อมตน ฮ่าๆๆๆ อ ย่ า ง นั้นหรือ ทั้งรากอันแสนสั้น กับลำต้นที่เปราะบางจนปลิวไป–มา แม้ลมพัดเบาเจ้าจะมีความสุขได้ อ ย่ า ง ไร ต้นโอ๊กกล่าวด้วยความสงสัย พลางขำขันไปด้วย
พร้อมหันมาพูดต่อ ลองยืดรากลงดิน แล้วยืดลำต้นให้สูงเท่าฟ้า แบบเราดูสิ ต่อให้มีอั น ต รายมาถึงตัวแค่ไหน ก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอกฮ่าๆๆๆ ต้นอ้อได้แต่รับฟังเงียบๆไม่โต้ตอบอะไรสักนิด อยู่มาวันหนึ่งพายุลูกใหญ่
ได้เคลื่อน ผ่ า น ป่าแห่งนี้ ทั้งลมและสายฝนพัด กระหน่ำ อ ย่ า ง รุ น แ ร งแ บบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทำเอาสิ่งมีชีวิตในป่า ต่างหนีหลบ ภั ย ด้วยความหวาดกลัว เหลือแค่ต้นโอ๊กใหญ่ ที่เชื่อมั่นว่าพายุจะทำอะไรตนไม่ได้
ลมพัดแค่นี้ทำอะไรเราไม่ได้หรอก ต้นเราใหญ่โตแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่มีทางล้มลงแน่นอน ด้านต้นอ้อผู้บอบบาง ไม่นึกหวั่นอะไรมาก เพราะตัวมันเองก็ลู่ไปตามลมได้ตลอดเวลา ไม่คิดขัดขืนอะไร ลมแรงแค่ไหนก็ทำอั นต ราย
ต้นอ้อไม่ได้ต้นโอ๊กใหญ่เห็น ต้นอ้อเอนไปเอนมาแบบนั้น เลยหัวเราะใส่พร้อมพูดถากถาง โธ่เจ้าต้นอ้อกระจิริดเอ๋ย ยอมแพ้เสียเถิด ลมแรงขนาดนี้เจ้าคงไม่รอดหรอก มัวแต่เอนไปเอนมาเสียเวลาเปล่า พูดไม่ทันขาดคำ
ต้นโอ๊กใหญ่ก็ล้มลง รากที่ฝังอยู่ใต้ดินลึกก็โผล่มาให้เห็นด้วย ส่วนต้นอ้อก็ยังปลิวไหวไปตามลม จนกระทั่งพายุพัด ผ่ า น ไป อีก2-3 วัน ต่อมาชาวบ้าน ผ่ า น มาเห็นต้นโอ๊กที่ล้มลง จึงเอาเลื่อยมาตัดไม้ ออกมาเพื่อเอาไว้
ใช้สอยและสร้างบ้านเรือน ทิ้งไว้เพียงพื้นที่ว่างเปล่า อันเคยมีต้นโอ๊กตั้งอยู่ ด้านต้นอ้อผู้อ่อนโยน และโอนอ่อนไปกับลม ก็ยังคงยืนต้น อ ย่ า ง สำราญไปอีกนานแสนนาน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน
และยอมโอนอ่อนผ่อน ตามสถานการณ์ ย่อม ผ่ า น พ้นเรื่องต่างๆไปได้ด้วยดี กลับกันคนที่แข็งกระด้าง ไม่ยอมปรับตัวมักจะต้อง แพ้ ภั ย จนไปไม่รอดเอง
ขอขอบคุณที่มา chayend.com, stand-smiling
