(เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก) บางเส้นทางเราต้องเดินคนเดียว โดยที่ไม่เหลือใคร
แม้คุณจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ที่คอยปรับตัวให้เข้ากับ โลกภายนอกเสมอ หรือคนชอบเข้าสังคม ที่กำลังเรียนรู้ ที่จะอยู่เพียงลำพัง คนที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียว ทั้งด้วยความเต็มใจ หรือไม่เต็มใจก็ตาม
คนที่เพิ่งเลิกกับ แฟน หลายคนอาจไม่ชอบอยู่คนเดียว เพราะมีความคิดว่า กลัวจะเหงา แต่ที่จริงแล้วนั้น การอยู่คนเดียวมันหมายถึง การมีอิสระไงล่ะ และแน่นอนว่าหลายครั้ง เราก็หนีความเหงาไม่พ้น
คนเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆ บ้างเป็นธรรมดา แต่นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีของหลายๆ คน ให้ได้เรียนรู้ที่จะสนุกสนาน และเห็นความงดงาม ของชีวิตที่สันโดษ ลองมอง ให้เห็นถึงความมหัศจรรย์ ของการอยู่คนเดียวบ้าง
เมื่อคุณต้องอยู่คนเดียว คุณก็ไม่จำเป็นต้องแบ่ง เวลาให้คนอื่น คุณจะได้ค้นหาว่า จริงๆ แล้วตัวเองชอบทำอะไร และใช้เวลาไปกับมัน โดยไม่ต้องรู้สึกผิดไม่มีใคร อ ย า ก จะเดินคนเดียว บนถนนที่ ย า ว ไกล
และโดดเดี่ยวอย่ างไม่มีที่สิ้นสุดหรอก ไม่ว่าใครก็อย ากจะมีใคร สักคนคอยเดินเคียงข้าง คอยร่วม ทุ ก ข์ ร่วมสุขเหมือนกันทั้งนั้น แต่บางที มันก็ไม่มีนี่สิ หรือแม้มันจะมี แต่มันก็ยังไม่ใช่ ฝืนไปก็มีแต่ความ เ จ็ บ ป ว ด
ถ้าการต้องมีใครสักคน คอยเดินเคียงข้างเรา แต่เขาคนนั้นกลับ ทำให้เราร้องไห้เสียใจอยู่ร่ำไป เราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่า เพราะบางทีเราก็ต้องหัดที่จะเดินคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว อ ย่ า ไปหวัง
พึ่งคนอื่น คนที่เราควรพึ่งพาก็คือ ตัวของเราเอง อ ย่ า ง น้อยในวันที่เราไม่เหลือใคร เราก็ยังเหลือตัวเอง หัดเดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากขึ้น การอยู่คนเดียว ไม่ได้แย่ อ ย่ า ง ที่คิด
ฉันไม่ทราบว่าคนส่วนใหญ่ เวลาทำกิจ ก ร ร ม อะไร ไปไหนมาไหน จำเป็นต้องมีเพื่อน หรือใครสักคนรึเปล่า แต่สำหรับฉันแล้ว การไปไหนมาไหน หรือทำอะไรคนเดียว มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตฉันไปแล้วล่ะ
บางครั้งเจอทาง ที่มีขวากหนามเยอะๆ การเดินคนเดียว อาจจะสะดวกกว่า แต่บางครั้งเจอทางที่กว้างใหญ่ การมีใครสักคนมาเดินด้วยกัน ก็อาจจะดีกว่า
ขอขอบคุณที่มา Storylog, profession-j55
