เรื่องจริงสอนใจ เมื่อคุณเป็นคนซื่อสัตย์ ธรรมชาติจะมอบสิ่งดีๆให้แก่คุณ
ซื่อสัตย์ถูกชายนามว่าฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเล ซื่อสัตย์พย าย ามคิดหาวิธี ที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวัง ก็คือจะมีเรือซักลำ ผ่ า น มาทางนี้บ้าง ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียง เพลงแววมาแต่ไกล
ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่ง กำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็ก โบกสะบัดอยู่บนธงนั้น เขียนคำว่าความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก เรือของความสุข
ความสุขความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้หรอก หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข
ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ พูดเสร็จความสุข ก็จากไป ผ่ า น ไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่งก็ ผ่ า น มา ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่งตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณ
ขึ้นฝั่งได้ไหมตำแหน่ งพอได้ยินก็ รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ไม่ได้ซื่อสัตย์ คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใดหากผม
พาซื่อสัตย์ อ ย่ า งคุณ มาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะตำแหน่งนี่ ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่ง ที่รีบออกเรือจากไป อ ย่ า ง สิ้นหวัง
รู้สึกสับสนในตนเอง เป็น อ ย่ า ง ยิ่ง หรือในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆท่วงทำนอง ที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่ง บรรทุกแข่งขันเป็นจำนวนมาก ผ่ า น มา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก
แข่งขันแข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใครคุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ
ผมคือซื่อสัตย์ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จแข่งขันก็หันหัวเรือ จากไป อ ย่ า ง รวดเร็ว ในขณะที่ซื่อสัตย์ กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า
ลูกจ๋าขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่ง ยืนอยู่บนเรือ ฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออกไ ปด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด
กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล ตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และแข่งขันมาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อน
มาเป็นกาลเวลา คือทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะหายไป ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นาน ก็จะล้มเหลว ไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้น ที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ขอขอบคุณที่มา khaonaroo, oktorth
